Lichtbron

Weg van geleidelijkheid
Heb je een vraag? Heb je een probleem? Hoe ga je op zoek naar een antwoord?

Hoeveel is nodig?

Van de Russische schrijver Leo Tolstoi is er een vertelling over een boer, Pachom geheten, die een bijna onverzadigbare honger heeft naar het bezit van grond. 'Hoeveel aarde heeft een mens nodig?' is de titel.

Klok en wijzer

Eens kwam er, zo las ik in een verhaal, een oude man bij de klokkenmaker. Hij vroeg aan de klokkenmaker: "Kun je alsjeblieft deze twee wijzers voor me in orde maken? Ze geven de tijd niet meer goed weer". En hij haalde de twee wijzers uit zijn jaszak en liet ze aan de klokkenmaker zien.

OP WIE LIJKT HIJ?

Als een kind geboren wordt is één van de eerste vragen die gesteld wordt, “op wie lijkt hij of zij?”. De pasgeborene wordt goed bekeken. De neus van de moeder, de ogen van de vader, veel is er te herkennen. Niet alleen de ouders, zijn terug te zien in het kind, ook de generatie daarvoor.

VIVIT

Nu is dus, om heel precies te zijn, de 500e gedenkdag van de Reformatie voorbij, 31 oktober 1517. De dag waarop, naar men zegt, Martin Luther zijn 95 stellingen op de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkerde. Een historisch moment, het begin van de ontketening van de reformatie. Luther was een markant en krachtig optredend mens.

TENT

Nu voor de meesten van ons de vacantie voorbij is, is het ook de tijd om de spullen van de vacantie weer op te bergen. Hebt u de tent al weer schoongemaakt, en opgevouwen, en de tentpalen bij elkaar gezocht, om hem op zolder neer te leggen? Of wellicht hebt u de caravan naar de opslag plaats gebracht, waar hij de winter netjes kan doorbrengen, zonder dat de weersomstandigheden problemen geven. Bij het opbergen van de tent, of het schoonmaken van de caravan, vind je weer allerlei kleine dingen, toegangskaartjes, spulletjes, een sok, die allerlei herinneringen oproepen, en die een glimlach brengen. Het zijn verwijzingen naar die vacantie, verwijzingen naar de plaats waar je bent geweest. Maar als dat dan ook is opgeborgen, dan is de vacantie definitief voorbij. De tent maakt duidelijk, het is tijdelijk geweest, de vacantie was leuk, maar is weer voorbij. Nu moeten we weer verder.

Starten

Met de maand september verklaren we elkaar in de kerk dat de zomer voorbij is; de derde zondag in september is bij ons al jaren de vaste startzondag. Er is de laatste jaren een landelijke traditie rond de startzondag gegroeid, vrijwel overal doet men wel iets in de sfeer van een nieuwe start van kerk-zijn, ergens in september.
Nu moet je dat woord "start" wel met een korrel zout nemen, lijkt me, want het kerk-zijn heeft niet stilgelegen in de zomermaanden. Ook al ben ik er zelf een aantal weken uit geweest en schrijf ik deze regels op mijn tweede werkdag na de vakantie, en ook al voelt dat dus inderdaad nog als een (moeizame) start aan - er was elke zondag kerkdienst in het Kruispunt, er zijn contacten gelegd en onderhouden, er is over geloven gepraat met elkaar, en ook het aandachtig omzien naar elkaars lotgevallen heeft niet stilgelegen. Het zijn de dingen die volgens mij het gemeente-zijn uitmaken. Alleen de groepen zijn minder of niet bij elkaar geweest, en het vergaderen is ook wat stil komen te liggen; het overleg met het oog op vergaderingen is er weer wel. Starten slaat dus eigenlijk maar op een deel van het kerk-zijn, zo gezien.

Meditatie Pinksteren

Kortgeleden waren er twee onbekende dames op zondag morgen in de kerkdienst. Zij waren te gast. Na dienst, bij het handen geven, zei ik, hartelijk welkom bij ons, bent u hier op bezoek? Ze zeiden “we don’t speak Dutch”.

In Keulen, de stad waar ik een aantal jaren heb gewoond, en waar ze het carnaval het vijfde jaargetijde noemen, was er dit jaar voorafgaand aan de optocht op carnavalsmaandag behoorlijk wat ophef. Via facebook kon men zijn stem uitbrengen op één van meerdere motieven die mogelijk waren voor op de wagen die iets zou doen met de aanslagen in Parijs. Het winnende ontwerp was uiteindelijk een fleurig gekleurde man die een potlood in de loop van een op hem gericht geweer stopt, gehouden door een donkergekleed en vermomd figuur. Een ode aan de vrijheid van meningsuiting, en een stellingname tegen religieus geweld, zo te zien. Maar op het laatste moment,toen al heel wat afbeeldingen van de wagen met het te verwachten motief op internet de ronde hadden gedaan, werd het geheel afgeblazen. Het mocht niet van de leiding. Men was bang geworden voor eventuele aanslagen van moslimfundamentalisten. Tenslotte staan er op die dag meer dan een miljoen mensen langs de kant, en dat is een uitgelezen kans voor kwaadwillende geweldplegers. Veel verhitte discussies op de sociale media waren het gevolg. Over buigen voor geweld. Over waarom we zo bang zijn. Over hoe groot het risico is dat je bereid bent te nemen. Over de slechte rol van godsdienst, die in staat bleek het carnaval te bederven. Uiteindelijk reed er in de optocht op de plek van het gewraakte gevaarte een wagen mee met enkel een grijze muur. Op de muur stond geschreven: "Dit is wat je overhoudt". Men was nogal verbolgen.